پتراکو فقط یک اسم نیست

برای من «پتراکو» فقط یک نام تجاری نیست.

در دوران باستان وقتی قرار بود خانه‌ای بسازند که قرن‌ها بایستد، آن را روی خاکِ معمولی نمی‌گذاشتند؛
خانه‌ای که قرار بود ماندگار باشد، روی صخره ساخته می‌شد.
سنگ، انتخاب کسانی بود که آینده برایشان مهم بود، نه فقط امروز.

در اسطوره‌های یونان، «پترا» نماد همین صخره بود؛ نشانه قدرتی که زیر فشار نمی‌شکند. جایی که انسان و خدایان آن را نقطه اتکا می‌دانستند. استواری برای یونانی‌ها فقط یک ویژگی نبود؛ یک مکان، یک هویت و یک تکیه‌گاه بود.

بعد در تاریخ و ایمان، همین مفهوم دوباره ظاهر می‌شود. در انجیل متی، عیسی مسیح نام یکی از شاگردانش را «پطرس» می‌گذارد؛ یعنی همان صخره. نشانه کسی که قرار است ستون باشد، پایدار بایستد و چیزی روی او ساخته شود که دوام بیاورد.

برای من این دو خط تاریخ – اسطوره یونانی و روایت مسیحی – در یک نقطه به هم رسیدند. و همان نقطه شد اسم برندم: پتراکو.